همتباران و همشهریان مسجدسلیمانی (مسجدسلیمان، لالی و اندیکا)، برای آنکه میزان فقر و محرومیت مسجدسلیمان را درک کنیم جای دوری نمی خواهد برویم. نیازی به مقایسه مسجدسلیمان با مناطقی از استان اصفهان یا یزد یا شهرستان های استان آذربایجان و خراسان و…. نیست. بلکه مقایسه مسجدسلیمان با شهرستان هایی حتی مثل دزفول، شوشتر، ایذه، رامهرمز و…. نشان دهنده محرومیت و عقب ماندگی زیرساخت های شهری در مسجدسلیمان است.

در بادی امر همتباران تمایل دارند دلیل تمام این محرومیت ها را بر گردن نمایندگان مجلس، مسئولان و نهادهای دولتی بگذارند، اگر چه نگارنده این متن تقصیر نمایندگان مجلس و مسئولان را کتمان نمی کنم اما حقیقت امر آن است که ما بختیاری ها، بالاخص ما مسجدسلیمانی ها هیچ گاه خود را در این محرومیت مقصر ندانسته و سرزنش نکرده ایم.

حال، چرا باید خود را نیز مقصر بدانیم؟

بر اساس مطالعات برخی از اساتید دانشگاه، قوم گرایی و طایفه گرایی *یکی از سه علت اصلی* محرومیت مناطق کم برخوردار و محروم کشور هست.

در حالی که پیش بینی ها در کل کشور حکایت از مشارکت بسیار پایین در انتخابات دارد، اما تعصبات مذموم و ناپسند طایفه ای در مسجدسلیمان حکایت از مشارکت نسبتا بالاتری از سایر مناطق دارد.

البته نگارنده قصد دعوت به عدم مشارکت و یا تشویق به رای دادن ندارد. رای دادن یا ندادن یک حق و امری شخصی است.
با این حال عواقب رای دادن، یا رای دادن اشتباه من و شما *دامن* همه شهروندان این حوزه را خواهد گرفت.

در حالی که تجربه سالیان گذشته و انتخابات ادوار گذشته، این امر را که انتخابات هیچ تاثیر مثبتی بر آینده مردم نخواهد داشت را محرز و مسلم نموده است و در حالی که مناطق برخوردار و توسعه یافته تر کشور تمایلی به مشارکت در انتخابات نشان نمی دهند، اما *تعصبات* مذموم و خانمان سوز طایفه ایی در مسجدسلیمان طوایف و گروه ها و فامیل های مختلف را به جان هم انداخته است تا به اصطلاح به کمک کاندیداهای طایفه خود برخیزند.

حال آنکه، تعصب و طایفه گرایی دروازه جهل و نادانی است، مقدمه تصمیمات هیجانی است، آغاز نفرت و پایان خردمندی است.

طایفه گرایی در انتخابات و حتی در سایر امور مانند مراسمات و….. در مسجدسلیمان بزرگ آنچنان شهروندان را درگیر این رقابت های خانمان سوز نموده و آنچنان مردم منطقه را درگیر خود نموده، که چشم ما را بر روی همه مسائل مهم مملکتی بسته است.
در حقیقت ما بختیاری ها، بالاخص مسجدسلیمانی ها *با خود درگیریم* و این خود درگیری مجال و فرصت با هم بودن و اندیشیدن به آنچه بر ما و آیندگان ما می رود و خواهد رفت، را سلب نموده است.

در حالی که ما امروز درگیر رقابت انتخاباتی بابادی _ موری _ گندلی _ اسیوند _ بهدارند _ شهنی _ زراسواند و چهارلنگ _هفتلنگ و…. هستیم، هموطنان دیگر ما با هزاران و میلیون ها نفر در رسانه ها و فضای مجازی و نشریات در حال تلاش برای استفاده از ظرفیت های قانون اساسی و کسب حق تحصیل و آموزش به زبان مادری و رفع کامل بیکاری و فقر در شهر خود (مانند تبریز) هستند و از سایر اهرم های فشار به مسئولان استفاده می نمایند تا به آنان توجه بیشتری شود.🔸همتبار گرامی، حضور پای صندوق رای، از سوی مسئولان رضایت از وضعیت موجود قلمداد می شود، اگر از وضعیت موجود راضی هستید که سخنی نیست، اما اگر راضی نیستید، طایفه گرایی، این رسم ناپسند ، این تفکر تفرقه انگیز و این عامل عقب ماندگی را کنار بگذاریم.
_کدام قانون طایفه گرایی را مجاز و معتبر شناخته است؟

_کدام قانون برای طوایف بختیاری «حق داشتن کاندید» شناسایی نموده است؟

_کدام قانون طوایف را به رسمیت شناخته و به آنها حق داده است به عنوان یک واحد سیاسی فعالیت انتخاباتی بکنند؟

راست است که متینگ و تجمع طایفه ایی جرم انگاری نشده است و خلاف قانون نیست، لکن این امر خلاف عرف و رویه های قانونی است. و معقول نبوده و خلاف مصلحت مسجدسلیمان و جوانان آن است.

همتبار گرامی، اکثر وعده و وعیدهای کاندیداهای انتخابات کذب محض است، بدانیم و آگاه باشیم، بر اساس اصول ۷٠ الی ۹٠ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نمایندگان مجلس به طور کلی دو وظیفه مهم دارند:

۱_قانون گذاری
۲_نظارت بر اجرای قانون

نمایندگان مجلس هیچگونه وظیفه و اختیاری مبنی بر؛
ایجاد اشتغال
ساختن؛ جاده، فرودگاه، بیمارستان، ورزشگاه و….
اعطای وام
و….. ندارند.
(مجددا تاکید می کنیم نمایندگان مجلس اختیار اجرایی و اختیار ساختن پل و جاده و بیمارستان و اعطای وام ندارند) و صرفا می توانند بر امور نظارت نمایند.
چنانچه نامزدهای انتخاباتی چنین وعده هایی می دهند، به معنای ناآگاهی آنان از اختیارات و وظایف خود است و نیز به معنای آن است که حتی قانون اساسی را نیز یکبار